Izvori mineralne vode u Sokobanji se dele na hipotermalne i hipertermalne, u zavisnosti od temperature vode koja izvira, međutim postoje i izvori mlakih i hladinih miineralnih voda. Sve ukupno u Sokobanji postoji minimum sedam izvora lekovite mineralne vode koji svake godine uspevaju da privuku na stotine hiljada turista. Zapravo ovi izvori su osnova razvoja turizma, a samim tim i privrede celog mesta, opštine Sokobanja.

Izvori lekovitih voda nalaze se na nekoliko mesta u Sokobanji, neki se nalaze u strogom centru banje, drugi u delu Sokobanje koji se naziva Banjica, a neki se nalaze u blizini korita reke Moravica.

Ovi izvori se razlikuju po temperaturi, koja zavisi od dubine sa koje dolazi voda, odnosno dubine na kojoj se ova voda zaustavila prilikom poniranja u davnoj praistoriji, pre nekoliko desetina ili stotina milenijuma. Toplije vode, odnosno vode sa višim temperaturama doalze sa dubine oko 1000 metara ispod zemlje, a hladnije vode se nalaze na mnogo plićim mestima, tj. udaljenost njihovog mesta od površine zemlje je manja od 1000 metara.

Lekovitost voda koje izviru u banji pod Ozrenom prvi je naučno dokazao i ustanovip profesor Marko leko. On je 1908 izvršio prvu detaljnu analizu, da bi tu analizu 24 godine kasnije potvrdio i čuveni istraživač i saradnik Marije Kiri, profesor Dragoljub Jovanović.

Od hemijskih elemenata koji se nalaze u mineralnim vodama Sokobanje, kalijum, natrijum i litijum su veoma učestali, međutim ove vode bogate su i rubidijumom, stroncijumom, kobaltom, manganom, jodom, fosforom, bromom, gvožđem, i bakrom. Svi ovi hemijski elementi nalaze se u onim količinama koje nisu štetne po zdravlje, već naprotiv koje uspevaju da pomognu prilikom ozdravljenja, rehabilitacije i relaksacije.

Najtoplije vode u Sokobanji, tj. Hipertermalni izvori nalaze se u praku u samom centru Banje. One izviru na dva izvora koja su oba korišćena u doba rimljana. Ovo je poznato, jer je na tom mestu na ostacima kupatila vojnika i legionara Rimskog carstva, sazidano takozvano Tursko kupatilo, koje je više puta obnavljano i i danas se nalazi i u centru Sokobanje.

Tursko kupatilo, danas se još naziva i Park, a voda koja izvire na izvorima u ovom kupatilu je između 39 stepeni celzijusa i 53 stepena celzijusove skale.  Jedan od izvora naziva se Bunar Preobraženje u kom se  na dubini od 10 metara nalazi voda. Kao što mi i samo ime kaže ovaj izvor je u obliku bunara i iz njega stalno izbijaju mehurići gasova i voda. Voda je bistra, bez ukusa i bez mirisa. Temperatura ove vode kreće se između 43,8 i 53 stepena po skali Celzijusa.

Drugi izvor turskog kupatila Park naziva se Sveti Arhanđel ili Izvorište Sonda Park. Voda je slična kao i voda iz bunara Preobraženje, dakle bistra, bez ukusa i mirisa, sa istom količinom gasova i sadržajem radona. Jedina razlika je u temperaturi, jer temperatura ove vode je konstantna i iznosi 43 stepena.

Nešto hladinije vode izviru na izvorištima u delu grada koji se još naziva i Banjica. Ove vode su hladnije za od 5 do 33 stepena, dakle njihova temperatura je od 20 stepeni celzijusa do 34 stepena. Ovi izvori takođe su kaptirani i imenovani, pa ih turisti i domaće stanovništvo jednostavno pronalazi i koristi.

Bazen I Banjica je jedan od izvora koji se nalazi u Banjici, na kojem izvire kalcijum – magnezijum – hidrokarbonatna – sulfidna – slaboalkalna – hipotermna oligominerallna voda. Ona je bez ukusa i bez boje, a miris joj određuje sumporvodonik koji se nalazi u njenom sastavu. Temperatura vode je 27, 8 stepeni.

Banjica II ili voda iz Bazena II u Banjici ima nešto blaži miris nego voda iz Bazena I, jer ima i manju količinu vodonih sulfida. Ona se svrstava u grupu zemnoalkalnih voda i njena temperatura iznosi 28,9 stepeni celzijusa. Ova voda je takođe bistra i bez ukusa, s tim da ima manje rastvorenih statsojaka nego voda iz Bazena I. U svom sastavu od hemijskih elemenata u vodi iz Bazena II ili Banjice II nalaze se: kalcijum, magnezijum, sumpor i drugi.

Pijaca je treći izvor hipotermalne vode u Sokobanji. Ovaj izvor je za raliku od svih prethodno navedenih, dakle, Banjice I, Banjice II, Preobraženja, i Svetog Arhanđela najnoviji. Pronađena je slučajno, saradnjom domaćih i američkih geologa, koji su nedaleko od korita reke Moravice primetili izvor vode sa mirisom sumporvodonika. Stručnom analizom utvrđeno je da ova voda ima temperaturu 32,4 stepena celzijusa, da je sastav rastvorenih sastojaka 620,2 miligrama u jednom litru, te da joj je tvrdoća u odnosu na druge banjske izvore najmanja. Voda sa ovog izvora je kalcijum – magnezijum –hidrokarbonatno – sulfidno – oligomineralna.

Pri niskom vodostaju reke Moravice, primeti se da na određenim mestima izvijaju gasovi. Ovi gasovi izbijaju jer se u koritu reke u Sokobanji nalazi nekoliko mlakih izvora lekovite mineralne vode.

Najhladniji izvori mineralne vode u Sokobanji izviru na izvorima Lepterija i Zdravljak. Njihova temperatura ne prelazi 20-ti odeljak Celzijusove skale. Ona je u potpunosti bistra i bez ukusa.