Sokobanja je naseljena još od praistorije. Kako su se menjala doba, menjalo se istanovništvo, neki su odlazili, a drugi dolazili, međutim Sokobanja nikad nije bila pusta i bez ljudi koji žive u njoj. Danas Sokobanja ima nešto više od 19 hiljada stanovnika i spada u srednje po veličini opštine u Srbiji.

Brojni ratovi koji su bili prisutni na ovom području izazivali su uvek velike migracije ili kretanja stanovništva, pa su tako područje banje naseljivali čovek neolita, bronzanog doba, bakarnog doba, Mezijanci koji su pokoreni od strane Rimljana početkom naše ere, pa su banju naselili Rimljani, zatim Srbi, pa posle blistavog perioda srpske srednjovekovne istorije dugo su prostorom banje upravljali Turci Osmanlije koji su pokorili našu zemlju.

Iz tog doba postoje dokumeti koji svedoče da su Srbi i Turci živeli zajedno na ovoj lokaciji, međutim da su bili fizički odvojeni. Tako je naše domaće stanovništvo živelo bliže reke Moravice, a Osmanlije su se uglavnom nastanjivali podalje od reke. U ovom periodu, kao i ranije banja je beležila veliki broj turista, pa i onih koji su došli u Sokobanju, a onda u njoj i ostali, nikad se ne vrativši u mesto odakle su došli. To je samo još jedan dokaz neodoljivosti lekovite banje. Broj stanovnika banje tog doba bio je veliki pa je banja bila važno mesto, tako je dobila i tvrđavu koja je kasnije predstavljala važno uporište turske vojske.

Oslobađanjem Srbije za vreme Obrenovića, banja se opet vraća u ruke naše zemlje, i pretežno i većinsko stanovništvo čine Srbi. Iako je u ovom periodu banja bila važno turističko mesto i jedno od poznatijih lečilišta, stanovništvo se mahom selilo iz banje. Ljudi su odlazili u zapadnije krajeve, te nastanjivali dolinu reke Morave.

U 20. Veku broj stanovnika se stalno menjao, međutim opšte pravilo bilo je da se broj stanovnika smanjivao. Posle Drugog svetskog rata po popisu iz 1953. godine broj stanovnika bio je 26.818, a on se danas smanjio na 19.068 ljudi.

Smanjenje broja stanovnika uticalo je i na strukturu stanovništva u banji, pa je tako zabeleženo da je demografsko starenje, kao i stvaranje staračkih domaćinstava.Po popisu iz 2002. godine utvrđeno je da je prosečna starost stanovništva u Sokobanji  45,3 godine.  To je posledica migracija, a njihovi uzroci su ratovi ekonomske krize, veliki broj nezaposlenih. Tako na primer od 1971. godine do 1981. godine broj stanovnika se smanjio za 5.000. Socio-geografi i demografi ove pojave smanjenja stanovnika u ovom raju nazemlji objašnjavaju najčešće depopulacijom. Naime, sve je više domaćinstava, a sve manji broj članova tih domaćinstava. Tako se zbog bele kuge najčešće smanjivao broj stanovnika. Bela kuga naročito je popularna u Srbiji jer se rađanjem samo jednog deteta obezbeđivalo da to dete nasledi celo imanje koje je nastalo spajanjem njegovih roditelja. Tako se bogatstvo povećavalo, a broj Sokobanjaca smanjivao.

Što se tiče polne strukture stanovništva u Sokobanji, žena i muškaraca ima skoro jednako. U procentima,  49,4 % ima muškaraca, a 49,6 žena, odnosno 9.418 osoba muškog pola i 9.420 osoba ženskog pola.

Ekonomski razvoj opštine ključan je faktor koji u novijoj istoriji govori o razlozima broja stanovnika i njegovoj strukturi. Naime, u banji je početkom 20. veka, kada je banja bila pretežno agrarno mesto bila nastanjena najviše zemljoradnicima, trgovcima. Međutim sa razvojem industrije, menja se i ova profesionalna struktura stanovništva. Pa je tako glavna grana privrede postao turizam. Ugostiteljstvo je pretežno zanimanje koje Sokobanjci vole, a pored njega, bave se i rudarstvom, poljoprivredom naravno, veliki broj radnika radi u oblasti zdravstva što ne čudi jer lekovite vode privlače goste, ali i doktore koji žele da leče i pomažu bolesnima u Sokobanji iskorištavajući termalne izvore.

Najveći procenat stanovništva čine Srbi, moglo bi se čak reći i da je ovo naselje monolitno jer postotak Srba u Sokobanji je čak 95,86%. Iako je tako, Sokobanja nikako nije zatvorena za druge etnicitete. Ona naime ima česte goste iz inostranstva, koji bogate njen život. Stranci su uvek dobrodošli, a Sokobanjci kao veliki domaćini ih uvek oduševe, pa i ne čudi da zbog toga dolaze ponovo i stalno se vraćaju u banju pod Ozrenom.